توانبخشی نوروپاتی و نوروپاتی دیابتی (علائم ، علل و درمان نوروپاتی و نوروپاتی دیابتی)

توانبخشی نوروپاتی و نوروپاتی دیابتی را به همراه علائم ، علل و درمان نوروپاتی و نوروپاتی دیابتی در این مقاله بررسی کرده ایم. نوروپاتی محیطی به معنای آسیب رسیدن به اعصاب محیطی شما است. آسیب به این معنی است که پیام هایی که بین سیستم عصبی مرکزی و محیطی شما حرکت می کنند مختل می شوند. بسیاری از شرایط مختلف وجود دارد که می تواند منجر به نوروپاتی محیطی شود.

 

توانبخشی نوروپاتی و نوروپاتی دیابتی

دیابت شایع ترین علت نوروپاتی پایدار (مزمن) محیطی است. علائم نوروپاتی محیطی بستگی به این دارد که کدام نوع از اعصاب محیطی شما آسیب دیده است (اعصاب حسی، حرکتی یا خودمختار). نوروپاتی می تواند بر یکی از انواع این اعصاب یا هر سه نوع اعصاب محیطی تأثیر بگذارد. اهداف درمان نوروپاتی محیطی، درمان هر گونه عامل ایجاد کننده آسیب، کنترل علائم شما و کمک به شما در دستیابی به حداکثر استقلال در انجام کار ها است.

 

آناتومی سیستم عصبی

سیستم عصبی شما به سیستم عصبی مرکزی و سیستم عصبی محیطی تقسیم می شود. سیستم عصبی مرکزی شما شامل مغز و نخاع شماست.سیستم عصبی محیطی شما شبکه عصبی به نام اعصاب محیطی است که اطلاعات را از مغز و نخاع شما به سایر قسمت های بدن اعم از بازوها، پاها و اندام های شما منتقل می کند.

اعصاب محیطی شما همچنین به عنوان “پیام رسان” عمل می کنند تا اطلاعات را به نخاع و مغز شما منتقل کنند. به عنوان مثال، اگز شما چیزی را بیش از حد گرم است، بردارید یا پاها یا انگشتان شما خیلی سرد باشند، مسئول حس کردن این گرما و سرما اعصاب محیطی شماست و با انتقال این پیام ها به مغز، باعث ادراک و پاسخ دهی مغز می شوتد. اگر اعصاب محیطی شما به نوعی آسیب دیده باشد، اطلاعاتی که در طول آنها می گذرد مخلوط می شوند یا به هیچ وجه به سیستم عصبی مرکزی شما نمی رسند.

 

اعصاب محیطی شما را می توان به “اعصاب حسی”، “اعصاب حرکتی” و “اعصاب خودمختار” تقسیم کرد.

اعصاب حسی: تکانه های الکتریکی منتقل شده در اعصاب حسی شما اجازه می دهد احساساتی مانند گرما، سرما و درد را لمس کرده و احساس کنید.

اعصاب حرکتی: اعصاب حرکتی با عضلات شما پیوند دارند. تکانه های الکتریکی که در امتداد این اعصاب عبور می کنند باعث تحریک عضلات شما برای حرکت می شوند.

اعصاب خودمختار: اعصاب خودمختار اعصابی هستند که اطلاعات را به اندام ها و غدد شما منتقل می کنند. آنها به کنترل برخی از عملکردهای بدن شما که به صورت آگاهانه هدایت نمی شوند کمک می کنند. به عنوان مثال، ضربان منظم قلب، تنفس، حرکات روده، تعریق و کنترل فشار خون.

 

نوروپاتی محیطی چیست؟

نوروپاتی محیطی نوعی آسیب به یک یا چند اعصاب محیطی شما را توصیف می کند. آسیب به این معنی است که پیام هایی که بین سیستم عصبی مرکزی و محیطی شما حرکت می کنند مختل می شوند.

 

نوروپاتی محیطی را می توان به موارد زیر تقسیم کرد:

نوروپاتی حاد محیطی: این یک نوع نوروپاتی است که به صورت ناگهانی یا سریع شروع می شود.
نوروپاتی مزمن محیطی: این نوع بیماری به تدریج پیشرفت می کند و پایدار می شود. بیشتر نوروپاتی های محیطی از نوع مزمن هستند. این بیماری طی چند ماه به آرامی توسعه می یابد.

 

همچنین این نوع نوروپاتی می تواند با توجه به تعداد اعصابی که درگیر می نماید، طبقه بندی شود:

مونونوروپاتی: فقط یک عصب آسیب می بیند.
پلی نوروپاتی: اعصاب متعدد آسیب می بینند.

 

نوروپاتی محیطی تا چه میزان شیوع دارد؟

حدود ۲ نفر از هر ۱۰۰ نفر نوعی نوروپاتی محیطی دارند. با این حال، در افرادی که عوامل خطر را تشخیص داده اند، شایع تر می شود (افرادی که یک بیماری زمینه ای یا مشکلی دارند که مشخص می شود منجر به نوروپاتی محیطی می شود). حدود نیمی از افرادی که به مدت ۲۵ سال به دیابت مبتلا شده اند دارای نوروپاتی محیطی هستند.

 

چه عواملی باعث نوروپاتی محیطی می شود؟

بسیاری از شرایط مختلف می تواند منجر به نوروپاتی محیطی شود. این بیماری ها:

دیابت

دیابت شایع ترین علت نوروپاتی مزمن محیطی در اروپا است. میزان قند خون بالا (گلوکز) در افراد مبتلا به دیابت که به صورت ضعیف کنترل می شوند، می تواند منجر به آسیب عصبی شود.

 

کمبودهای رژیم غذایی

کمبود ویتامین B12 یا فولات می تواند باعث آسیب عصبی و نوروپاتی محیطی شود.

 

داروها

برخی از داروهای خاص مانند برخی از داروهای شیمی درمانی و داروهای مورد استفاده در درمان HIV می توانند باعث آسیب به اعصاب محیطی شوند.

 

سموم (توکسین ها)

برخی از سموم مانند حشره کش ها یا حلال ها (مشکلی برای افرادی که هنگام نفس کشیدن خر خر دارند) می توانند باعث آسیب عصب محیطی شوند.

 

سرطان ها

اگر سرطان های خاصی دارید، می توانید نوروپاتی محیطی ایجاد کنید.

 

بیماری مزمن کلیه

اگر کلیه های شما به طور طبیعی کار نمی کنند، این امر می تواند منجر به عدم تعادل نمک و مواد شیمیایی در جریان خون شود و می تواند باعث نوروپاتی محیطی شود.

 

آسیب ها

جراحات می توانند مستقیماً روی اعصاب فشار وارد کنند. این آسیب ها می توانند شامل شکستگی های استخوان و آسیب های فشرده سازی عصبی باشد (به عنوان مثال، فشارهایی که عواملی مثل گچ، اسپلینت، بریس و غیره بر روی اعصاب وارد می کنند).

 

عفونت

برخی عفونت ها از جمله زونا، عفونت HIV و بیماری لایم (عفونت ایجاد شده پس از گاز گرفتن توسط کنه آلوده به یک میکروب خاص (باکتری)) می تواند به عصب محیطی آسیب برساند. سندرم گلین باره نامی است که به نوع خاصی از نوروپاتی محیطی داده می شود که معمولاً در اثر عفونت ایجاد می شود.

 

بیماری های بافت همبند

بیماری های بافت همبند شامل آرتریت روماتوئید، سندرم شوگرن و لوپوس اریتماتوز سیستمیک همگی می توانند منجر به نوروپاتی محیطی در برخی افراد شوند.

 

شرایط خاص التهابی

شرایط التهابی از جمله سارکوئیدوز و بیماری سلیاک همچنین می تواند باعث نوروپاتی محیطی شوند.

 

بیماری های ارثی

بیماری های خاصی که می توانید از والدین خود به ارث ببرید می تواند باعث نوروپاتی محیطی شود. دو مورد از رایج ترین آنها سندرم Charcot-Marie-Tooth و آتاکسی فردریش است.

 

در معدود افراد، دلیل خاصی برای نوروپاتی محیطی آنها یافت نمی شود. این مورد به نوروپاتی محیطی ایدیوپاتیک شناخته شده است.

 

علائم نوروپاتی محیطی

آسیب موتور عصبی
کرامپ های دردناک
تحلیل عضلانی
فاسیکولیشن (انقباضات شدید عضلانی)

 

علائم نوروپاتی محیطی بستگی به این دارد که کدام نوع از اعصاب محیطی آسیب دیده است. نوروپاتی می تواند بر هر یک یا ترکیبی از هر سه نوع اعصاب تأثیر بگذارد. علائم این بیماری بستگی به این دارد که آیا فقط یک عصب تحت تأثیر قرار می گیرد (برای مثال، یک آسیب که فقط یک عصب را فشرده می کند) یا اینکه شرایطی وجود دارد که می تواند بر کل بدن تأثیر بگذارد (مثلاً مانند دیابت).

 

نوروپاتی حسی

اگر اعصاب حسی آسیب ببینند، این حالت به نوروپاتی حسی معروف است. این بیماری می تواند باعث ایجاد علائم مختلف در قسمت های آسیب دیده بدن از جمله موارد زیر شود:

سوزن سوزن شدن و بی حسی.
از دست دادن توانایی احساس درد.
عدم توانایی در تشخیص تغییرات دما.
از دست دادن هماهنگی – به این دلیل است که حس موقعیت مفاصل خود را از دست می دهید (توانایی تعیین موقعیت مفاصل).
سوزش یا تیر کشیدن ناشی از درد – این موارد ممکن است در شب بدتر شوند.

 

پاها و دستان شما اغلب در اولین نوروپاتی حسی تحت تأثیر قرار می گیرند. این بدان معنی است که راه رفتن یا چیدن اشیاء ممکن است دشوار شود. اگر درمان نشود، علائم بیماری به تدریج شروع به حرکت به سمت مرکز بدن می کند زیرا نوروپاتی بدتر می شود.

 

نوروپاتی حرکتی

اگر اعصاب حرکتی آسیب ببیند، به این حالت نوروپاتی حرکتی گفته می شود. تحریک عضلات توسط اعصاب شما تحت تأثیر قرار می گیرد. این بیماری می تواند باعث ایجاد علائم در قسمت های آسیب دیده بدن شود، از جمله:

 

نوروپاتی حرکتی

 

ضعف عضلات: این ضعف می تواند منجر به مشکلاتی مانند افتادن و مشکل در انجام حرکات کوچک مانند بستن دکمه پیراهن شما شود. بعضی اوقات می توانید ضعف عضلات خود را در اطراف سینه و گلو ایجاد کنید و باعث مشکلات تنفسی و بلع شود.
تحلیل ماهیچه ها (از بین رفتن بافت عضله به دلیل عدم فعالیت).
گرفتگی و کرامپ عضلات.
فلج عضله (عضله به هیچ وجه قادر به حرکت نیست و شما هیچ کنترلی بر روی آن ندارید؛ شما قادر به جابجایی بخشی از بدن خود نیستید).

 

نوروپاتی اتونومیک یا خودمختار

اگر اعصاب خودمختار تحت تأثیر قرار گیرند، این حالت به عنوان نوروپاتی اتونومی شناخته می شود. این علائم می تواند شامل موارد زیر باشد:

سرگیجه و غش (به دلیل عدم کنترل فشار خون، منجر به کاهش فشار خون می گردد) می شود.

وجود مشکل در عرق کردن: توانایی عرق کردن شما کاهش می یابد.
عدم تحمل گرما.
از دست دادن کنترل عملکرد مثانه، منجر به بی اختیاری ادرار می شود.
نفخ، یبوست یا اسهال.
عدم توانایی در نعوظ (ناتوانی جنسی).

 

تشخیص نوروپاتی اتونومیک یا خودمختار

نوروپاتی محیطی ممکن است تشخیص داده شود زیرا ممکن است برخی از علائم ذکر شده در بالا را متوجه شوید و به همین دلیل به پزشک خود مراجعه کنید. اگر پزشک شما به دلایل دیگری شما را معاینه کند ممکن است گاهی اوقات این بیماری را تشخیص دهد. به عنوان مثال، اگر بریدگی روی پای خود دارید. (اگر شما نوروپاتی محیطی دارید که بر روی پاهای خود احساس می شود، می توانید پاهای خود را راحت تر مجروح کنید. ممکن است شما روی یک جسم تیز بروید اما قادر به احساس آن نباشید، که منجر به آسیب شدیدتری می شود.)

در موارد دیگر نوروپاتی محیطی در یک معاینه معمول برای دیابت تشخیص داده می شود. (اگر مبتلا به دیابت هستید، باید معاینات منظم انجام دهید. این موارد همچنین باید ارزیابی را انجام دهند تا به دنبال هرگونه علائم نوروپاتی محیطی باشید.)

 

اگر پزشک شما مشکوک باشد که شما به نوروپاتی محیطی مبتلا هستید، معمولاً سوالی از شما خواهد پرسید. این شامل سؤالاتی در مورد:

علائم شما.
سلامت عمومی شما.
هرگونه سابقه نوروپاتی در خانواده شما.
هر دارویی که مصرف می کنید.
هر گونه سموم (توکسین ها) که ممکن است در معرض آن قرار بگیرید.
چقدر الکل می نوشید.

 

معاینه بدنی نوروپاتی

سپس آنها معمولاً معاینه فیزیکی سیستم عصبی شما را انجام می دهند تا به دنبال علائم نوروپاتی محیطی – به عنوان مثال، ضعف عضلات، بی حسی و غیره باشید.

 

معاینه بدنی نوروپاتی سیستم عصبی

 

آزمایش خون و اسکن

پزشک شما ممکن است برخی از آزمایشات خون را برای جستجوی دلایل احتمالی نوروپاتی محیطی پیشنهاد کند. به عنوان مثال، آزمایش قند خون (گلوکز) برای جستجوی دیابت، آزمایشاتی برای بررسی میزان ویتامین B12 و فولات موجود در خون، آزمایش عملکرد کلیه و غیره.

 

پزشک ممکن است برای ارزیابی بیشتر به شما توصیه کند که به یک متخصص سیستم عصبی (یک متخصص مغز و اعصاب) مراجعه کنید. متخصص مغز و اعصاب ممکن است آزمایش های دیگری را پیشنهاد کند. همان طور که توسط تاریخچه و علائم شما پیشنهاد شده است، این موارد به علت مشکوک بودن علائم شما به این بیماری بستگی دارد. این بررسی ها ممکن است شامل آزمایش های خون مختلف، اشعه X، اسکن یا آزمایش های دیگر باشد.

 

تست هدایت عصبی

آزمایش هدایت عصبی به سرعتی که سیگنال های الکتریکی از عصب شما عبور می کنند، نگاه می کند. الکترودهای خاصی روی عصب مورد آزمایش بر روی پوست شما قرار می گیرد. آنها کمی شبیه به الکترودهای چسبنده ای هستند که هنگام آزمایش قلب مورد استفاده قرار می گیرند (الکتروکاردیوگرام یا ECG). این الکترودها پالس های الکتریکی بسیار کوچکی را ایجاد می کنند که کمی مانند شوک الکتریکی کوچک هستند که باعث تحریک عصب شما می شوند. الکترودهای دیگر فعالیت الکتریکی عصب را ضبط می کنند. مسافتی که پالس ها به الکترودهای دیگر سفر می کنند و مدت زمان انجام این کار باعث می شود سرعت ضربان عصبی محاسبه شود. در نوروپاتی محیطی این سرعت کاهش می یابد.

 

الکترومیوگرافی

این تست فعالیت الکتریکی عضلات شما را نشان می دهد. یک سوزن بسیار نازک با الکترود متصل از طریق پوست شما به عضله وارد می شود. این اتصال به یک دستگاه ضبط به نام اسیلوسکوپ متصل است. از شما خواسته می شود عضله منقبض شود به عنوان مثال، بازو یا ساق خود را خم کنید. نحوه پاسخ دادن به عضله در هنگام تحریک اعصاب می تواند با استفاده از اسیلوسکوپ کنترل شود و ثبت شود. در نوروپاتی محیطی، فعالیت الکتریکی غیر طبیعی خواهد بود.

 

بیوپسی عصبی

در این روش قسمت کوچکی از عصب برداشته می شود تا بتوان آن را در زیر میکروسکوپ بررسی کرد. عصب مورد نظر معمولا در اطراف مچ پا یا مچ دست شما معمولاً بیوپسی می شود. برای این کار از بی حسی موضعی استفاده می شود. برش کوچکی در پوست شما ایجاد شده و قسمت کوچکی از عصب شما برداشته می شود.

 

بیوپسی پوست

این یک روش برای بررسی اعصاب محیطی است. می توان از آن برای جستجوی نوروپاتی زودرس محیطی و همچنین نظارت بر پیشرفت نوروپاتی و پاسخ به درمان استفاده کرد. این عمل در هر نقطه از بدن قابل انجام است. از بی حسی موضعی استفاده می شود و یک دستگاه بیوپسی “پانچ” را از پوست (قطر حدود ۳ میلی متر) استفاده می کند. پس از آن هیچ بخیه ای لازم نیست. سپس قطعه پوست زیر میکروسکوپ بررسی می شود. از جمله موارد دیگر ، چگالی الیاف عصبی در ناحیه پوست اندازه گیری می شود. در نوروپاتی محیطی، چگالی اعصاب محیطی کاهش می یابد.

 

درمان نوروپاتی محیطی

اهداف درمان نوروپاتی محیطی عبارتند از:

برای درمان هرگونه بیماری یا شرایط زمینه ای برای ایجاد نوروپاتی محیطی خود.
برای کنترل علائمی که ممکن است داشته باشید.
برای کمک به شما برای رسیدن به استقلال حداکثری در انجام کارهای خود.

 

درمان علل اصلی ایجاد کننده این شرایط

هر بیماری زمینه ای که باعث نوروپاتی محیطی، مانند دیابت یا کمبود ویتامین B12 شود، باید درمان شود. اگر مبتلا به دیابت هستید، بسیار مهم است که سعی کنید سطح قند خون (گلوکز) خود را تحت کنترل بسیار مناسبی قرار دهید تا از آسیب بیشتر عصبی جلوگیری شود. در صورت آسیب دیدگی ناشی از نوروپاتی محیطی، ممکن است نیاز به فیزیوتراپی، جراحی یا سایر روش های درمانی باشد تا فشار روی عصب ناشی از جراحت تسکین یابد. اگر به نوروپاتی الکلی مبتلا هستید، کاهش و متوقف کردن مصرف الکل معمولاً به جلوگیری از آسیب بیشتر عصبی کمک می کند.

 

کنترل علائم نوروپاتی محیطی

درد می تواند برای برخی از افراد مبتلا به نوروپاتی محیطی مشکل ایجاد کند و درمان آن دشوار است. داروهای مختلفی وجود دارد که ممکن است به شما کمک کند. اینها شامل داروهایی است که معمولاً برای درمان صرع (داروهای ضد تشنج) مانند پرگابالین، گاباپنتین و کاربامازپین استفاده می شود. ممکن است گروهی از داروهای ضد افسردگی به نام ضد افسردگی های سه حلقه ای نیز مفید باشند. معمولاً از آمیتریپتیلین استفاده می شود. علاوه بر داشتن اثرات ضد افسردگی، این داروها همچنین در کنترل درد مفید هستند.

 

درمان علائم ناشی از مشکلات اعصاب اتونوم ممکن است دشوارتر باشد. بعضی اوقات جوراب ساق بلند یا الاستیک یا دارویی به نام فلاودروکورتیزون (یا سایر داروهای مشابه) در صورت بروز فشار خون پایین ممکن است مفید باشد. در صورت بروز مشکل در داروهای مختلف، ممکن است به هضم غذا کمک کند. خوردن وعده های غذایی مکرر کوچک، خوابیدن با سر تختخواب شما یا سایر اقدامات ممکن است به شما کمک کند.

 

اگر در عملکرد مثانه خود مشکلی دارید، بیان دستی ادرار – فشار دادن روی مثانه با دستان – ممکن است لازم باشد. خود کاتتریزاسیون متناوب روش دیگری برای کمک به عملکرد مثانه است. این بدان معناست که شما یک لوله پلاستیکی نازک (کاتتر) را در مثانه خود وارد کنید تا بتوانید ادرار خود را بیرون بکشید. همچنین داروهای مختلفی وجود دارد که ممکن است برای کمک به عملکرد مثانه مورد نیاز باشد.

 

داروها و سایر روش های درمانی نیز برای درمان عدم توانایی در نعوظ (ناتوانی جنسی) در دسترس هستند.
درمان برای کمک به شما برای دستیابی به حداکثر استقلال در انجام دادن کارها

 

اگر نوروپاتی شدید محیطی دارید، ممکن است برای کمک به فعالیت های روزانه خود به برخی از وسایل کمک کننده نیاز داشته باشید. به عنوان مثال، اگر ضعف پا دارید ، ممکن است به چوب پیاده روی، عصا، یا وسیله های کمکی دیگر نیاز داشته باشید. بعضی اوقات ویلچر مورد نیاز است. در صورت بروز مشکل در افتادگی پا، بریس های پا نیز ممکن است مفید باشد. اگر ضعف در بازو دارید، ممکن است یک آتل مچ دست مفید باشد.

فیزیوتراپیست ممکن است بهترین شخصی باشد که در انجام چنین کمکی هایی به شما کمک می کند. همچنین ممکن است آنها در مورد تمریناتی که به شما در بهبود قدرت عضلانی شما کمک می کند، به شما توصیه کنند. یک متخصص کاردرمانی ممکن است بتواند در مورد وسایل مخصوص و سازگاری با منزل برای کمک به نقاط ضعف ماهیچه به شما توصیه کند.

 

موارد دیگری که ممکن است به شما کمک کند:

اگر می دانید که نوروپاتی محیطی روی احساس شما تأثیر دارد، بیشتر مستعد آسیب دیدگی هستید. این امر به این دلیل است که درد معمولاً به شما در محافظت در برابر صدمات خاص کمک می کند. اگر دچار بی حسی یا از بین رفتن توانایی تشخیص گرما یا سرما هستید، ممکن است هنگام قدم زدن روی یک شیء تیز یا وقتی چیز خیلی داغ را انتخاب می کنید، احساس درد نکنید. بنابراین، همیشه باید از کفش یا چکمه های معقول و پشتیبان استفاده کنید. با پای برهنه راه نروید. به طور مرتب پای خود را معاینه کنید تا به دنبال آسیب دیدگی باشید. آسیب های درمان نشده می توانند آلوده شوند. مراجعه به پزشک متخصص بیماری های پوستی (که قبلاً به عنوان یک متخصص جراحی بینی نامیده می شد) نیز ممکن است مفید باشد. همچنین از استفاده از بطری های آب گرم خودداری کنید و مراقب باشید که آب حمام شما خیلی گرم نباشد قبل از ورود آن را آزمایش کنید.

عدم کنترل عضلات در نوروپاتی حرکتی همچنین می تواند شما را مستعد ریزش و سایر آسیب ها کند. اشیاء سست یا موانعی مانند فرش های موجود در خانه خود را بردارید تا احتمال گیر کردن پای خود به آن ها کاهش یابد.

 

چشم انداز این بیماری چیست؟

چشم انداز (پیش آگهی) نوروپاتی محیطی بستگی به علت اصلی آن دارد. به طور کلی، اگر یک مشکل زودهنگام شناسایی شود و با موفقیت درمان شود، پیش آگهی بسیار خوب است. با این حال، در نوروپاتی شدید، حتی اگر علت اصلی پیدا و درمان شود، آسیب عصبی می تواند دائمی باشد.

 

آیا می توان از نوروپاتی محیطی جلوگیری کرد؟

هر کس می تواند با داشتن یک مصرف الکل معقول در دستورالعمل های پزشکی، خطر ابتلا به نوروپاتی محیطی را کاهش دهد. یک رژیم غذایی متعادل سالم همچنین برای جلوگیری از کمبودهای رژیم بسیار مهم است.

دیابت نوع ۲ شایع ترین علت نوروپاتی مداوم (مزمن) محیطی است. دیابت در افرادی که اضافه وزن یا چاقی دارند، بیشتر دیده می شود. بنابراین، کنترل وزن ممکن است به کاهش خطر ابتلا به دیابت کمک کند. اگر مبتلا به دیابت یا یک مشکل پزشکی دیگری هستید که می تواند باعث نوروپاتی محیطی شود ، کنترل خوب این بیماری ممکن است به جلوگیری از پیشرفت نوروپاتی کمک کند.

 

منبع: کلبنیک توانبخشی روشا

 

 

 

 

توانبخشی نوروپاتی و نوروپاتی دیابتی

متخصص طب فیزیکی و توانبخشی ، دکتر شریف نجفی

در سایت دکتر شریف نجفی، متخصص طب فیزیکی و توانبخشی و دانشیار دانشگاه ، عضو انجمن جهانی طب فیزیکی و توانبخشی، مقالات مفید در رابطه با طب فیزیکی را مشاهده نمایید. همچنین درصورت نیاز به ویزیت با دکتر شریف نجفی می توانید از طریق بخش تماس با ما وب سایت دکتر شریف نجفی، ارتباط برقرار نمایید و آدرس کلینیک تخصصی طب فیزیکی و توانبخشی را مشاهده نمایید.

 

 

 

آدرس مطب کلینیک طب فیزیکی و توانبخشی دکتر شریف نجفی

فلکه دوم صادقیه- بلوار فردوس- نرسیده به خیابان سلیمی جهرمی پلاک ۱۲۱ – واحد ۲

تلفن مطب کلینیک طب فیزیکی و توانبخشی دکتر شریف نجفی

۴۴۰۱۶۱۴۲-۴۴۰۵۸۷۶۳

موبایل دکتر شریف نجفی کلینیک تخصصی طب فیزیکی و توانبخشی

۰۹۹۰۱۱۶۰۳۵۴

وب سایت دکتر شریف نجفی

www.dr-najafi.com

مطب کلینیک طب فیزیکی و توانبخشی دکتر شریف نجفی در شبکه های اجتماعی

کانال تلگرام دکتر شریف نجفی

صفحه اینستاگرام دکتر شریف نجفی

 

کلمات کلیدی:

توانبخشی نوروپاتی و نوروپاتی دیابتی , توانبخشی نوروپاتی , نوروپاتی دیابتی , انواع نوروپاتی , درمان نوروپاتی چقدر طول میکشد , بیماری پلی نوروپاتی اکسونال , نوروپاتی محیطی نی نی سایت , علائم نوروپاتی دیابتی , درمان نوروپاتی محیطی در طب سنتی , آیا بیماری نوروپاتی خطرناک است , درمان بیماری نوروپاتی ارثی , داروی جدید برای نوروپاتی , علائم نوروپاتی و نوروپاتی دیابتی , علایم نوروپاتی و نوروپاتی دیابتی , علل نوروپاتی و نوروپاتی دیابتی , تشخیص نوروپاتی و نوروپاتی دیابتی , درمان نوروپاتی و نوروپاتی دیابتی , نوروپاتی حسی , نوروپاتی محیطی , نوروپاتی خودمختار , نوروپاتی خود مختار , نوروپاتی حرکتی

توانبخشی نوروپاتی و نوروپاتی دیابتی (علائم‌، علل و درمان نوروپاتی و نوروپاتی دیابتی)

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

ورود به اینستاگرام دکتر نجفی | تلفن: 44016142 - 44058763 09901160354
+